یک اتصال وایرلس از یک شبکه موبایلی استفاده کرده و به شما امکان استفاده از اینترنت در همه جا را می دهد. در حالی که برای ایجاد یک ارتباط Wi-Fi شما نیاز به نصب سخت افزار در خانه دارید یا مجبور خواهید بود در محدوده روتری که از طریق آن به اینترنت دسترسی دارید، باقی بمانید.
به عبارت دیگر Wi-Fi ابزار استانداردی است که سیستم های کامپیوتری از طریق آن به شبکه های بی سیم متصل می شوند. در اصل ارتباط Wi-Fi تنها بین دستگاه و Router برقرار می شود. اکثر روترها به یک مودم کابلی یا DSL یا هر نوع دیگر متصل اند که دسترسی به اینترنت را برای همه دستگاه های متصل به روتر Wi-Fi فراهم می کند.
ارتباط Wireless محدوده وسیع تری نسبت به ارتباط Wi-Fi را تحت پوشش قرار می دهد. برای داشتن یک ارتباطات Wi-Fi خوب و باکیفیت برخی مواقع لازم است در همان ساختمانی که روتر Wi-Fi در آن وجود دارد باقی بمانید.
سرعت آپلود و دانلودی که یک ارتباط Wireless در اختیار ما قرار می دهد معمولاً از یک ارتباط Wi-Fi کمتر است. طبق یک مقاله در PCWorld در سال ۲۱۱۲، کاربرانی که به سرویس وایرلس ۴G دسترسی داشتند، می توانستند با سرعت ۹٫۱۲ و ۵٫۸۶ مگابیت بر ثانیه دانلود و آپلود کنند. سرعت در شبکه های ۳G به مراتب پایین تر از این مقدار است. یک روتر Wi-Fi بر طبق استاندارد ارتباطی ۸۱۲٫۱۱n می تواند سرعت انتقالی معادل ۳۱۱ مگابیت بر ثانیه ارائه کند ولی سرعت ارتباط اینترنتی مورد استفاده در آن، سرعت دانلود و آپلود را کاهش می دهد.
امروزه بیشتر اسمارت فون ها قابلیتی دارند که علاوه بر اینکه به اینترنت بی سیم از طریق شبکه موبایل متصل می شوند،می توانند تبدیل به Router شوند و اینترنت را توسط شبکه Wi-Fi با دستگاه های دیگر به اشتراک گذارند. این قابلیت را می توانید با نام های Wi-Fi Tethering یا Wi-Fi Hotspot در تلفن همراه خود تنظیم کنید.

بسته به سلیقه و نیاز شما و اینکه کامپیوتر شما چگونه تنظیم شده است، می توانید سیستم خود را به یک مودم خارجی (External)، داخلی (Internal) و یا مودم Card PC مجهز سازید. همه سه نوع مودم به یک شکل کار می کنند ولی هریک فواید و مشکلات خاص خود را دارند.

۱٫ مودم خارجی:

در بین مودم های ذکر شده، نصب و راه اندازی مودم خارجی ساده تر است. زیرا برای نصب آن نیاز به باز کردن درب کیس کامپیوتر نیست. مودمهای خارجی منبع تغذیه مخصوص خود را داشته و از طریق کابلی به پورت سریال کامپیوتر متصل می شوند. خط تلفن هم به داخل سوکتی واقع در پشت مودم متصل می شود.

از آنجا که مودمهای خارجی دارای منبع تغذیه خاص خود هستند. می توانید بدون آنکه کامپیوتر خود را خاموش کنید و تنها با خاموش کردن مودم بلافاصله اتصال اینترنت خود را قطع کنید. حسن دیگر مودم خارجی نسبت به داخلی آنست که با توجه به آنکه این نوع مودم منبع تغذیه مخصوص خود را داراست. هیچ مقداری از انرژی الکتریکی را از کامپیوتر دریافت نمی کند. شما همچنین می توانید نحوه عملکرد مودم خود را با توجه به چراغهای واقع بر روی آن که نمایانگر وضعیت مودم هستند ملاحظه کنید.

۲٫ مودم داخلی:

زمانی که اقدام به خرید کامپیوتر آماده می کنید، معمولا مودم داخلی در آن نصب است. لذا مودم های داخلی اغلب با سیستم کامپیوتری تطابق بیشتری داشته و  نیاز به توجه خاصی ندارند. زمانی که یک برنامه اتصال به اینترنت را در کامپیوتر خود اجرا می کنید مودم داخلی فعال می شود و زمانی که از آن برنامه خارج می شوید مودم خاموش می شود. این راحتی استفاده، مودم داخلی را مخصوصا برای کاربران مبتدی به ابزاری مفید تبدیل می کند.

مودمهای داخلی معمولا ارزانتر از مودمهای خارجی هستند ولی اختلاف قیمت معمولا ناچیز است.

مهمترین مشکل استفاده از مودمهای داخلی مکان قرارگیری آنهاست: آنها درون کیس کامپیوتر هستند. لذا زمانی که می خواهید یک مودم داخلی را جایگزین کنید بایستی درب Case کامپیوتر را باز کرده و مودم را تعویض کنید.

۳٫ مودم PC Card :

این نوع از مودمها که برای کامپیوترهای قابل حمل (مثل لپ تاپها) طراحی می شوند به اندازه یک کارت اعتباری هستند و درون اسلات PC Card موجود در Notebook ها یا کامپیوترهای دستی قرار می گیرند. زمانی که به مودم نیاز نیست می توان آنرا برداشت. به جز از نظر اندازه، مودمهای PC Card شبیه ترکیبی از مودمهای داخلی و خارجی هستند. این دستگاهها مستقیما به داخل یک اسلات خارجی (پورت) در کامپیوتر قابل حمل متصل می شوند، لذا برای اتصال آنان کابلی نیاز نیست و فقط برای اتصال به خط تلفن نیازبه کابل وجود دارد. این کارتها انرژی الکتریکی مورد نیاز خود را از کامپیوتر تامین می کنند که مادامیکه کامپیوتر در حال کار با باتری نباشد مشخصه خوبی است. استفاده از مودم PC Card در کامپیوتر قابل حملی که با باتری کار می کند باعث کاهش طول عمر باتری می شود.